Najlepsze wpisy

Mam 17 lat i jestem dzieckiem poczętym z gwałtu. Moja dzielna i fantastyczna mama urodziła mnie mimo mojej skazy (Tak, nazywam siebie skazą, bo moja mama zasługiwała na poczęcie dziecka z miłości. To najmilsza kobieta jaką znam, muchy by nie skrzywdził.) Kiedy dowiedziałem się prawdy, pierwsze co chciałem zrobić, to pociąć się i powiesić. Nie mogłem sobie wybaczyć, że jestem owocem jej cierpienia, wyrzuty sumienia dosłownie zżerały mnie od środka, choć to de facto nie moja wina. Nigdy nie sprawiałem problemów mojej rodzinie, ale po poznaniu prawdy postanowiłem być najlepszym synem na świecie. Na każdym kroku staram się wynagrodzić mamie jej cierpienie. 

Brzydzę się sobą. Brzydzę się, że mam jego geny. Miałem okazję poznać tego człowieka (nie nazwę go ojcem, bo to zwykły zwyrodnialec) na rozprawie sądowej. Zgwałcił też inne kobiety. Kiedy go zobaczyłem miałem ochotę się na niego rzucić, ale koniec końców tylko go oplułem i krzyczałem, że jest ostatnim du*kiem i z całego serca pragnę aby zdechł, że takich ludzi powinno się od razu zabijać i brzydzę się nim. Nienawidzę go.